వైశంపాయనుడు చెప్పాడు. జనమేజయా! తరువాత నియమితసమయం వరకు తమ ప్రతిజ్ఞను పాటించి అగ్నివలె తేజరిల్లే ఆ ఐదుగురు పాండవులు మూడవరోజున స్నానంచేసి, తెల్లని వస్త్రాలు ధరించి, రాజోచిత భూషణాలు ధరించి రాజసభలో ద్వారం వద్ద నిలచియుండే మదోన్మత్తగజరాజులవలె శోభిల్లారు. వారు యుధిష్ఠిరమహారాజును ముందుంచుకొని రాజసభలో ప్రవేశించి రాజులకోసం ఉంచబడిన సింహాసనాలమీద కూర్చున్నారు. అపుడు వారు వేరువేరు వేదికల మీద ప్రకాశిస్తున్న అగ్నుల వలె ప్రకాశించారు. (1-3)

వారు అక్కడ అలా కూర్చుని ఉండగానే విరాటరాజు కొలువుతీరి రాజకార్యాలు నిర్వహించడానికి సభకు వచ్చాడు. (4)

ప్రజ్వరిల్లుతున్న అగ్నులవలె తేజస్వులూ, శోభాసంపన్నులూ అయిన పాండవులను చూసి విరాట మహారాజు రెండుక్షణాలు మనసులో తబ్బిబ్బుపడ్డాడు. తరువాత కోపంతో దేవగణ పరివేష్టితుడైన దేవేంద్రుని వలె ప్రకాశిస్తున్న కంకునితో ఇలా అన్నాడు. (5,6)

"కంకా! నేను నిన్ను పాచికలాడే సభ్యునిగా నియమించాను గదా!. ఈ రోజు నీవు అలంకరించుకొని సింహాసనం మీద ఎలా కూర్చోగలిగావు?' (7)

వైశంపాయను డన్నాడు. జనమేజయా! పరిహాసానికి అన్నట్లుగా ఉన్న విరాటరాజు మాటలను విని అర్జునుడు చిరునవ్వు నవ్వుతూ ఇలా అన్నాడు. (8)

అర్జునుడు అన్నాడు-' రాజా! నీ సింహాసనమే అన్నమాట ఏమిటి? ఇతడు ఇంద్రుని అర్ధాసనమెక్కటానికే అర్హుడు. ఈతడు బ్రాహ్మణభక్తుడు. శాస్త్రపండితుడు. త్యాగి. యజ్ఞశీలుడు. దృఢంగా తనవ్రతాన్ని కొన సాగించగలిగినవాడు. (9)

ఇతడు మూర్తిభవించిన ధర్మం. పరాక్రమవంతు లైన పురుషులలో శ్రేష్ఠుడు. ఈ లోకంలో అందరికంటె బుద్ధిమంతుడు, తపస్సుకు ఆశ్రయమైనవాడు. ఇతనికి అనేకవిధాలైన అస్త్రాలు తెలుసును. వానిని ఈ చరా చరమైన ముల్లోకాలలో వేరొకరెవరూ తెలుసుకోలేదు, తెలుసుకోలేరు. (10,11)

దేవతలకు, అసురులకు, మనుష్యులకు, రాక్షసులకు, గంధర్వులకు, యక్షులకు, కిన్నరులకు, మహానాగులకూ కూడా తెలియని అస్త్రాలు అన్నీ ఇతనికి తెలుసును. (12)

ఇతడు దీర్ఘదర్శి. మహాతేజస్వి, పట్టణవాసులకు, పల్లెవాసులకు కూడా మిక్కిలి ఇష్టుడు. పాండవులలో అతిరథుడైన వీరుడు, యజ్ఞధర్మానుష్ఠానాలలో లగ్నమై ఉండేవాడు, మనసును, ఇంద్రియాలను వశంలో ఉంచుకునేవాడు. (13)

ఇతడు మహర్షితుల్యుడు, రాజర్షి, సర్వలోక విఖ్యాతుడు, బలవంతుడు, ధైర్యవంతుడు, చతురుడు, సత్యవాది, జితేంద్రియుడు, ధనభోగంలోను, సంగ్రహంలోను ఇంద్ర కుబేరులతో సమానుడు. (14)

మహాతేజస్వి అయిన మనువు సమస్తలోకాలను రక్షిస్తూ ఉన్నట్లు ఈ మహాతేజస్వి అయిన మహారాజు కూడా ప్రజలను అనుగ్రహిస్తూ ఉంటాడు. (15)

ఇతడే కురువంశంలో సర్వశ్రేష్ఠుడయిన ధర్మరాజు యుధిష్ఠిరుడు. ఉదయించే సూర్యుని కాంతిలాగ ఇతని కీర్తి సుఖదాయకమై సమస్తలోకాలలో వ్యాపించింది. (16)

సూర్యుడు ఉదయించేటపుడు ఆ కాంతికిరణాలు అన్నిదిక్కులకు వ్యాపించినట్లుగా ఇతని సత్కీర్తితో పాటు ఆ సుధాధవళమైన కిరణాలు కూడా అన్నిదిక్కులలో వ్యాపిస్తున్నాయి. (17)

రాజా! ఈ మహారాజు కురుదేశాలలో నివసించే టపుడు వేగంగల పదివేల ఏనుగులు ఇతనిని అనుసరించేవి. (18)

అలాగే మంచి గుఱ్ఱాలు పూన్చిన సువర్ణమాలాలంకృతాలైన ముప్పదివేల రథాలు కూడా ఆ సమయంలో ఇతనిని అనుసరిస్తూ ఉండేవి. (19)

మహర్షి గణాలు ఇంద్రుని స్తుతించినట్లుగా, విశుద్ధమైన మణిమయకుండలాలు ధరించిన ఎనిమిదివందలమంది సూతులు, మాగధులు ఇతని గుణగణాలను మునుపు గానం చేసేవారు. (20)

దేవగణాలు ధనాధ్యక్షుడైన కుబేరుని కొలిచినట్లు సమస్తరాజులు, కౌరవులు కింకరులవలె ఇతనిని నిత్యం సేవిస్తూ ఉండేవారు. (21)

ఈ మహాభాగుడైన నరేశుడు ఈ దేశంలోని సమస్తరాజులను, వైశ్యులవలె వశ్యులను చేసికొని కప్పం కట్టించుకొన్నాడు. ఉత్తమమైన వ్రతాన్ని పాటించే ఈ రాజు దగ్గర ప్రతిదినం ఎనభైవేల మంది బుద్ధిమంతులైన స్నాతకులు ఆశ్రమం పొందేవారు. (22,23)

ఇతడు వృద్ధులను, అనాథలను, కుంటివారిని, గ్రుడ్డివారిని కూడా మిక్కిలి స్నేహంతో పోషిస్తూ ఉండేవాడు. ఈ మహారాజు తనప్రజలను ధర్మబద్ధంగా పుత్రులవలె రక్షిస్తూ ఉండేవాడు. (24)

ఈ రాజు ధర్మమునందు, ఇంద్రియ నిగ్రహము నందు తత్పరుడు. క్రోధాన్ని వశంలో ఉంచుకునే దౄఢప్రతిజ్ఞ పూనినవాడు. మిక్కిలి దయాళువు. బ్రాహ్మణభక్తి కలవాడు. సత్యవాది. (25)

దుర్యోధనుడు శక్తిశాలి అయినా కర్ణుడు, శకుని మొదలయిన గణాలతో కూడినా ఇతని ప్రతాపంతో అతడు తీవ్రంగా పరితపించే వాడు. (26)

నరేశ్వరా! ఇతని సద్గుణాలు ఎన్నశక్యం కాదు. ఈ పాండునందనుడు నిత్యధర్మపరాయణుడు. దయాస్వభావుడు. రాజా! సమస్తరాజులకు తలమానికమైన పాండునందనుడు మహారాజు యుధిష్ఠిరుడు. ఇన్ని సర్వోత్తమ గుణాలు కలిగినవాడు రాజోచితమైన ఆసనానికి అర్హుడు ఎందుకు కాడు? (27,28)

ఇది శ్రీమహాభారతమున విరాటపర్వమున వైవాహిక పర్వమను ఉపపర్వమున

పాండవులు వెల్లడి అగుట అను డెబ్బదియవ అధ్యాయము. (70)