మార్కండేయ ముని ఇలా అన్నాడు - యుధిష్ఠిరా! స్కందుడు ఇలా మాతృగణాల కోరిక తీర్చిన తరువాత స్వాహాదేవి వచ్చి ఇలా అంది. "నీవు నాకు పుట్టిన కుమారుడవు. (1)

అందువల్ల నీవు నాకు పరమదుర్లభమైన సంతృప్తిని సమకూర్చాలి." 'అమ్మా! నీకున్న కోరిక ఏమి?" అని స్కందుడు ప్రశ్నించాడు. (2)

స్వాహాదేవి అన్నది - మహాభుజా! దక్షప్రజాపతికి మిక్కిలి ఇష్టురాలైన పుత్రికను నేను. నాపేరు స్వాహ. చిన్ననాటి నుంచి నాకు అగ్ని దేవునియందు కోరిక ఉంది. (3)

వత్సా! నాకు తనమీద ప్రేమ ఉన్నదని ఆయన బాగా ఎరుగడు. ఆయనతో శాశ్వతంగా కలిసి ఉండాలని నాకోరిక. (4)

స్కందుడన్నాడు - దేవీ! ఇవ్వాళ నుంచి మంచి మార్గాన నడిచేవారు, సదాచారులు, ధర్మాత్ములు అయిన మనుజులు దేవతలకు, పితృదేవతలకు హవ్యకవ్యరూపంగా బ్రాహ్మణుల వేదమంత్రోచ్చారణతో అగ్నిలో వేసే ఆహుతులను స్వాహాకారంతో అర్పిస్తారు. కాంతిమూర్తీ! ఇందువలన అగ్నిదేవుడు నిరంతరమూ నీతో కూడి ఉంటాడు. (5,6)

మార్కండేయుడన్నాడు - ఇలా స్కందుడు స్వాహాదేవికి చెప్పి పూజించాడు. తరువాత అగ్నిదేవునితో కలిసి స్వాహాదేవి స్కందుని ఆదరించింది. (7)

అపుడు ప్రజాపతి అయిన బ్రహ్మ మహాసేనునితో ఇలా అన్నాడు - త్రిపురాలను ధ్వంసం చేసిన నీ తండ్రి పరమేశ్వరుని దర్శించు. (8)

రుద్రదేవుడు అగ్నిలో, పార్వతీ దేవి స్వాహాదేవిలో ప్రవేశించి లోకాలు అన్నింటికీ మేలుచేయాలని పరాజయం ఎరుగని మహావీరుడైన నిన్ను కన్నారు. (9)

పరమేశ్వరుడు ఉమాదేవి గర్భంలో నిక్షేపించిన వీర్యంలో కొంతభాగం ఈ పర్వతం మీద పడినది. మింజికామింజికలు అనే జంట జన్మించారు.

మిగిలిన వీర్యంలోని ఒక చిన్నభాగం రక్తసాగరంలోను, ఇంకాకొంత సూర్యకిరణాలలోను, ఇంకా కొంత భూమి మీద, మరికొంత అంశ చెట్ల మీద పడింది. ఈరీతిగా ఆయన తేజస్సు ఐదుభాగాలుగా విడిపోయి పడిపోయింది. దానివలననే విభిన్నాకారాలు గల మాంసభక్షకులు ఆయన అనుచరులు అయ్యారు. వారిని విద్వాంసులే తెలుసుకోగలరు. (10-12)

అపరిమితమైన ఆత్మబలం గల్గి, పితృభక్తుడు అయిన స్కందుడు 'అలాగే జరగనీ' అని తన తండ్రి అయిన పరమశివుని పూజించాడు. (13)

మార్కండేయముని అన్నాడు - రాజా! ధనం కావాలి అనుకొనే వ్యక్తి జిల్లేడుపూలతో ఆ అయిదుగణాలను పూజించాలి. రోగాలు తగ్గటానికి గూడా ఆ గణాల పూజ చేయాలి. (14)

పరమశివుని వలన జన్మించిన మింజికామింజికలనేజంటకు తమ పిల్లల మేలు కోరేవారు ఎల్లప్పుడూ నమస్కరించాలి. (15)

వృక్షాల మీద నుంచి పడిన శుక్రం వలన వృద్ధిక అనేపేరు గల స్త్రీలు జన్మించారు. వీరు మానవమాంసాన్ని తినేవారు. సంతానం కావాలి అని కోరుకొనేవారు ఈ దేవతల ముందు తలవంచి నమస్కరించాలి. (16)

ఈ రీతిగా లెక్కలేనన్ని పిశాచగణాలను చెప్పినారు. 'రాజా! ఇప్పుడు నీకు కుమారుని గంట, జెండా పుట్టిన వృత్తాంతం చెపుతాను. విను. (17)

ఇంద్రుని ఐరావతం అనే ఏనుగుకు అమర్చే 'వైజయంతి' అనే పేరు గల రెండు గమ్టలు ఉండేవి. వానిని మేధావి అయిన ఇంద్రుడు తెచ్చి కుమారస్వామికి అర్పించాడు. (18)

ఆ గంటలు రెండింటిలో ఒక దానిని విశాఖుడు' ఇంకొక దానిని స్కందుడు తీసికొన్నారు. కార్తికేయుడు, విశాఖుడు అని వారి ఇద్దరి పతాకలు అరుణవర్ణం గలవి. (19)

మహాబలుడైన మహాసేనుడు దేవతలు ఇచ్చిన బొమ్మలతోనే ఆడుకొనేవాడు. (20)

మహత్తరతేజఃపుంజంతో వెలుగొందే తేజస్వియైన కార్తికేయుడు ఆ సమయంలో బంగారు కొండమీద పిశాచాలు, దేవసమూహాలు చుట్టూ ఉండగా విరాజిల్లాడు. (21)

కిరణసమూహంతో విరాజిల్లే సూర్యోదయం వలన సుందరమైన గుహలు గల మేరుపర్వతం ప్రకాశించినట్లు, మహావీరుడైన కుమారస్వామి నివసించటం వలన సుందరమైన వనమున్న ఆ శ్వేతపర్వతం వెలుగొందినది. (22)

చక్కగా వికసించిన కల్పవృక్షవనాలతో, గన్నేరు వనాలతో, పారిజాతవనాలతో, దాసాని వనాలతో, అశోకవనాలతో కదంబ వృక్షసమూహాలతో, దివ్య మృగాలతో, దివ్య పక్షిసమూహాలతో ఆ శ్వేతపర్వతం శోభిల్లింది. (23,24)

అక్కడికి సమస్తదేవగణాలు దేవర్షుల సమూహాలు వచ్చి నివసించేవి. సముత్తుంగ తరంగాలతో పెద్దగా ధ్వనించే సముద్రఘోషవలె నున్న మేఘాల దివ్య వాద్యాల ధ్వనులు అన్నివైపుల నుంచి వినిపిస్తున్నవి. (25)

అక్కడ దేవజాతీయ గంధర్వులు, అప్సరసలు నృత్యం చేస్తున్నారు. సంతోషపూర్ణులైన సమస్తప్రాణుల కోలాహలం వినిపిస్తున్నది. (26)

ఈ రీతిగా ఇంద్రునితో కూడ జగత్తు అంతా శ్వేతపర్వతం మీద స్కందుని దర్శింపసాగింది. ఆయనను ఎంతసేపు దర్శించినా ఆప్రాణులకు తృప్తి కలగటం లేదు. (27)

మార్కండేయ మహర్షి అన్నాడు - అగ్నిపుత్రుడైన కార్తికేయుడు దేవసేనాపతిగా పట్టాభిషిక్తుడయినప్పుడు పరమశివుడు పార్వతీదేవితో గూడి, సూర్యసమానమైన రథాన్ని ఎక్కి, ప్రసన్నుడై, భద్రవటంవైపు వచ్చాడు. అప్పుడు ఇంద్రాది దేవతలు ఆయన వెనక వచ్చారు. శివుడు అధిరోహించిన ఆ రథానికి వేయి సింహాలను కట్టారు. (28,29)

సాక్షాత్తుగా కాలుడు నడుపుతున్న ఆ రథం ఆకాశంలో పరుగులు తీస్తున్నది. దానికి సింహాలను కట్టారు. అందమైన జూలుతో శోభిల్లే ఆ సింహాలు చరాచరప్రాణులను భయపెడుతూ, ఆకాశాన్నే మ్రింగుతున్నట్లు గర్జన చేస్తూ, పోతున్నవి. (30 1/2)

ఇంద్రధనుస్సుతో గూడిన మేఘసమూహాలలోని మెరుపు తీగతో ఉన్న సూర్యుని వలె ఆ రథంలో పార్వతీదేవితో గూడిన శివుడు ప్రకాశించాడు. (31 1/2)

ఆయన రథానికి ముందు నరవాహనుడైన కుబేరుడు యక్షులతో కూడ అందమైన పుష్పకవిమానాన్ని అధిరోహించి వెళ్ళుతున్నాడు. (32 1/2)

వృషభధ్వజుడైన పరమేశ్వరుని రథానికి వెనుకగా ఇంద్రుడు ఐరావతాన్ని ఎక్కి దేవతలతో గూడ వెళ్ళుతున్నాడు. (33 1/2)

పూలమాలలను ధరించిన జృంభకగణం, యక్షులు, రాక్షసులతో వెలుగొందే మహాయక్షుడు అమోఘుడై దక్షిణం వైపున వెళ్ళుతున్నాడు. (34 1/2)

ఆయనకు కుడివైపున విచిత్రమైన యుద్ధం చేసే అనేక దేవతలు, వసువులు, రుద్రులతో కలసి వెళ్ళుతున్నారు. (35)

మృత్యుదేవతతో గూడిన యముడు మహాభయంకరాకారాన్ని ధరించి, దేవతలతో కూడా వెళ్ళుతున్నాడు. ఆయనకు నాలుగువైపులా భయంకరమైన రోగాలు ఆకారం దాల్చి వెళ్ళుతున్నవి. (36 1/2)

యమునికి వెనుక విజయమనే పేరు గల శంకరుని త్రిశూలం మూడుకొనలు గలిగి తీక్షణమై భయంకరంగా ఉంది. ఆ త్రిశూలాన్ని సింధూరం మున్నగువాటితో అలంకరించారు. (37 1/2)

జలాధిపతి యైన వరుణుడు భయంకరశూలాన్ని ధరించి, ఆ త్రిశూలానికి ప్రదక్షిణంగా వెళ్తున్నాడు. ఆయన చుట్టూ అన్ని రకాల జలజంతువులూ ఉన్నాయి. (38 1/2)

ఆ విజయం అనే ఆయుధం వెంట శివుని ఇంకొక ఆయుధం పట్టిశం (అడ్డం కత్తి) వెళ్ళుతున్నది. దానికి గద, ముసలం (రోకలి), శక్తి మున్నగు ఉత్తమాయుధాలు చుట్టూ ఉన్నవి. (39 1/2)

రాజా! పట్టిశం వెనకాల కాంతిమంతమైన పరమశివదేవుని వెల్లగొడుగు వెళ్ళుతున్నది. దాని వెనుక మహర్షుల సమూహంతో సేవితమైన కమండలం వెళ్ళుతున్నది. (40 1/2)

కమండలానికి కుడి ప్రక్కన వెళుతున్న తేజోవంతమైన దండం చక్కని కాంతితో ప్రకాశిస్తున్నది. దానితోపాటు భృగువు, అంగిరసుడు మున్నగు మహర్షులు ఉన్నారు. దేవతలు దాన్ని పూజిస్తున్నారు. (41 1/2)

వీటికి అన్నింటికి వెనక ప్రకాశవంతమైన రథాన్ని ఎక్కి, రుద్రదేవుడు వెళ్ళుతున్నాడు. ఆయన తేజస్సు వల్ల అందరి దేవతల సంతోషం అధికమవుతున్నది. (42 1/2)

ఋషులు, దేవతలు, గంధర్వులు, నాగులు నదులు, లోతైన సరస్సులు, సముద్రాలు, అప్సరసలు, నక్షత్రాలు, గ్రహాలు, దేవపుత్రులు వెళ్ళుతున్నారు. (43,44)

మనోహరసౌందర్యం కలిగి నానావిధాలైన ఆకారాలు ధరించిన అందమైన స్త్రీలు పూలవర్షం కురిపిస్తూ పరమేశ్వరుని వెనక వెళ్ళుతున్నారు. (45)

పినాకధన్వియగు శంకరునికి నమస్కరించి పర్జన్యదేవుడూ వెంటవచ్చాడు. చంద్రుడు ఆ దేవునికి గొడుగు పట్టాడు. (46)

అగ్నిదేవ వాయుదేవులు వింజామరలను గైకొని రెండు ప్రక్కల ఉండి వీస్తున్నారు. తేజస్వియగు ఇంద్రుడు రాజర్షులతో గూడి పరమాత్మ అయిన శివుని స్తుతిస్తూ వెనుక వచ్చాడు. (47 1/2)

గౌరి, విద్య, గాంధారి, కేశిని, మిత్ర, సావిత్రి అనేవారూ పార్వతీదేవి వెనుక వైపున నడచారు. విద్వాంసులు స్మరించిన విద్యాసమూహాలు కూడా వారితోపాటు ఉన్నారు. (48,49)

ఇంద్రాదిదేవతలు సేనకుముందున్న పరమేశ్వరుని ఆజ్ఞలను నిర్వర్తిస్తున్నారు. నవగ్రహాలలో నొకడగు నిర్ ఋతి పతాకను పట్టుకొని ముందు వెళ్ళుతున్నాడు. (50)

పరమేశ్వరుని మిత్రుడు, శ్మశానంలో ఆయనకు రక్షకుడూ అయిన పింగళుడు అనే యక్షరాజు జగత్తుకు ఆనందం కలిగిస్తూ ఆ యుద్ధయాత్రలో శివునితోపాటు ఉన్నాడు. (51)

వీరందరితో శివుడు సుఖంగా భద్రవటానికి వెళ్ళుతున్నాడు. ఆయన ఒకసారి సేనకు ముందుగాను, ఇంకొకప్పుడు సేనకు వెనుకగాను నిశ్చితగతిలేకుండా వెళ్ళుతున్నాడు. (52)

మరణధర్మం గల మానవులు ఈ లోకంలో మంచిపనులు చేస్తూ పరమేశ్వరారాధనలు చేస్తూంటారు. ఈయనను శివుడు, ఈశానుడు, రుద్రుడు, పితామహుడు అని వ్యవహరిస్తారు. జనులు నానావిధాలుగా ఈయనను పూజిస్తారు. (53 1/2)

ఈ రీతిగా బ్రాహ్మణుల మేలుకోరేవాడు, దేవసేనాపతి, కృత్తికాపుత్రుడైన కుమారస్వామి కూడా దేవసైన్యం చుట్టూ ఉన్న శివునికి వెనక వెళ్ళుతున్నాడు. (54)

ఆ తరువాత మహాదేవుడు 'వత్సా! నీవు చాలా మెలకువతో మరుత్ స్కంధాలనే దేవతలలో ఏడవవ్యూహాన్ని రక్షిస్తూ ఉండు.' అని కుమారస్వామితో అన్నాడు. (55)

స్కందుడిలా అన్నాడు. దేవా! నేను సప్తమస్కంధాన్ని తప్పక రక్షిస్తాను. ఈపనేకాక ఇంకేదయినా కర్తవ్యం ఉంటే ఆలస్యం లేకుండా చెప్పవలసింది. (56)

రుద్రుడు అన్నాడు - కుమారా! పనివచ్చినప్పుడు నీవు నన్ను తప్పక కలవాలి. నాదర్శనం వల్లా, నాభక్తివల్లా నీకు మంచి జరుగుతుంది. (57)

మార్కండేయుడన్నాడు - ఇలా అని, పరమశివుడు కార్తికేయుని గాఢంగా కౌగిలించుకొని, పంపించాడు. కుమారుడు వెళ్ళినవెంటనే గొప్ప అపశకునాలు కనిపించసాగాయి. (58)

వెంటనే సమస్తదేవతలను కలవరపరుస్తూ నక్షత్రాలతో గూడా ఆకాశం మండసాగింది. లోకం అంతా పరవశం అయిపోయింది. (59)

భూమి కంపింపసాగింది. జగత్తు అంతా చీకటిలో మునిగింది. భూమిలో నుండి ధ్వనులు రాసాగాయి. అప్పుడు ఆ తీవ్రమయిన ఉత్పాతాలను చూసి శంకరుడు, పార్వతి, దేవతలు, మహర్షులు క్షోభిల్లారు. (60 1/2)

వారంతా మోహపరవశులయ్యారు. అపుడే పర్వతాల్లా, మేఘసమూహంలా విశాలంగా భయంకరంగా ఉన్న దానవసైన్యం కనిపించింది. అది అస్త్రశస్త్రాలతో కూడి ఉంది. ఆ సైన్యసంఖ్య లెక్కింప వీలుగాకుండా ఉన్నది. ఆ సేన నానావిధాలుగా మాట్లాడుతూ తీవ్రగర్జనలు చేస్తున్నది. (61,62)

ఆ దైత్యసైన్యం యుద్ధరంగంలో దేవతల మీదా, శివుని మీద దండయాత్రకై హెచ్చరికలు చేసింది. రాక్షసులు దేవతాసైన్యం మీద చాలా సార్లు బాణవర్షం కురిపించారు. (63)

రాళ్ళు, ఫిరంగులు, ప్రాసాలు, ఖడ్గాలు, పరిఘలు, గదలతో యుద్ధం జరుగుతున్నది. ఈ భయంకరమైన మహాస్త్రాల దెబ్బలతో దైవసైన్యం అంతా ఒక్కక్షణంలో వెన్నుచూపి పారిపోయింది. సైన్యం అంతా యుద్ధానికి పెడముఖం అయినట్లు కనిపించింది. (64)

అనేకయోధులు, ఏనుగులు, గుఱ్ఱాలు ముక్కలు ముక్కలు అయ్యాయి. లెక్కలేనన్ని ఆయుధాలు, పెద్దపెద్ద రథాలు ముక్కలయినాయి. ఇలాగా రాక్షసుల బాధ తట్టుకోలేక దేవతలసేన యుద్ధంలో వెనుదిరిగింది. (65)

రాక్షసుల ధాటికి తట్టుకోలేక అగ్నిజ్వాలలకు ఆహుతియైన దేవసైన్యం విరిగిపోయి నాశనమైన మహావృక్షాలు గల వనం లాగా అయింది. (66)

శిరస్సులు, శరీరాలు పగిలిపోయి చీలిపోగా పారిపోతున్న దేవతలు మహాయుద్ధంలో రాక్షసులు గాయపరుస్తూండగా దిక్కులేనివారయ్యారు. (67)

తరువాత తనసైన్యం రాక్షసబాధతో పారిపోతుండగా చూచి ధైర్యం కలగటానికి ఇంద్రుడు ఇలా అన్నాడు - 'మహావీరులారా! భయం వదిలేయండి. అందువల్ల మీకు మేలు కలుగుతుంది. ఆయుధాలను మళ్ళీ తీసుకోండి.

పరాక్రమించండి. మీరు ఏ మాత్రం బాధపడకూడదు. భయంకరంగా కన్పించే ఈ దానవసైన్యాన్ని మట్టుపెట్టండి. మీరంతా నాతో కూడా మహాశరీరులైన రాక్షసుల మీదికి దూకండి.' ఇంద్రుడి మాటలు విన్న దేవసైన్యానికి కొంత ఊరట కలిగింది. (69)

ఇంద్రుని తమకు ఆశ్రయంగా తలంచి దైవసైన్యం దానవసైన్యంతో మళ్ళీ యుద్ధం ప్రారంభించింది. తరువాత దేవతలు, మహుబలులైన మరుద్గణాలు సాధ్యగణాలతో కలిసి యుద్ధరంగంలో ముందుకు దూకాయి. (72)

వారు యుద్ధభూమిలో కుపితులై దానవుల మీద శస్త్రాలను బాణాలను కురిపించారు. అవి దానవుల శరీరాల్లో దూరి రక్తపానం చేయసాగాయి. (73 1/2)

వృక్షాలను పాములు చుట్టివేస్తున్నట్లు ఆ తీవ్రబాణాలు రాక్షస సైన్యశరీరాలను చీల్చివేస్తూ కన్పించాయి. (74 1/2)

దేవతల బాణాలతో చీలిపోయిన రాక్షసశరీరాలు అన్నివిధాల ఛిన్నభిన్నాలైన మేఘాల వలె నేలగూలాయి. (75 1/2)

తరువాత దేవతలు అందరూ కలిసి ఆ యుద్ధంలో దానవసైన్యాన్ని బాణాల దెబ్బలకు భయపడి పారిపోయేటట్లు చేశారు. (76 1/2)

ఆ సమయంలో దేవతలు అస్త్రశస్త్రాలను పైకెత్తి పట్టుకొని సంతోషంతో సింహనాదాలు చేయసాగారు. దేవతల విజయమంగళవాద్యాలు ఎన్నో మ్రోగసాగాయి. (77 1/2)

ఇలా దేవదానవయుద్ధం భయంకరంగా సాగింది. రక్తమాంసాలతో అక్కడి భూమి బురద-బురదగా మారింది. మళ్ళీ దృశ్యం మారింది. దేవతల పరాజయం మొదలయింది. భయంకరదానవులు దేవతలను హింసించసాగారు. (78, 79 1/2)

అప్పుడు దానవుల భయంకర సింహనాదాలు వినపడసాగాయి. వారి యుద్ధవాద్యాల ఘోష అన్నిదిక్కుల మార్ర్మోగింది. (80 1/2)

అప్పుడు మహిషుడు అనే మహాబలవంతుడైన దానవుడు పెద్దబండను తీసికొని ఘోరమైన రాక్షససైన్యం నుంచి ముందుకు దూకాడు. (81 1/2)

యుధిష్ఠిరా! మేఘాలు చుట్టూ ఉన్న సూర్యునిలాగా పర్వతశిఖరాలను ఎత్తి ఉన్న రాక్షసుని చూసి దేవతలు పారిపోసాగారు. (82 1/2)

అయినా మహిషుడు దేవతలను వెంబడిస్తూ వారి మీద మహాశిలాఖండాన్ని విసరివేశాడు. ఆ భయంకర శిల పడేసరికి దేవసైన్యంలోని పదివేలమంది వీరులు నుజ్జునుజ్జు అయి నేల మీద పడిపోయారు. (83,84)

అప్పుడు సింహం క్షుద్రమృగాలకు భీతి కలిగిస్తూ, వాటిమీద పడినట్టు మహిషాసురుడు తనదానవ సైన్యంతో వారిమీదికి దూకాడు. (85)

ఆ మహిషాసురుడు తమమీదికి వస్తూఉండటం చూసి ఇంద్రాది దేవతలందరూ భయపడి తమ వద్ద ఉన్న

శస్త్రాస్త్రధ్వజాదులను క్రిందపడవేసి యుద్ధభూమి నుండి పారిపోసాగారు. (86)

కోపపరవశుడైన మహిషుడు వేగంగా రుద్రదేవుని రథంవైపు వెళ్ళాడు. రథంనొగను గట్టిగా పట్టుకొన్నాడు. (87)

కోపంతో మహిషారుడు రథాన్ని సమీపించగానే భూమి మీద, ఆకాశంలోనూ అధికంగా కోలాహలం వ్యాపించింది. మహర్షులు కూడా కలతచెందారు. (88)

ఇటువైపు మహాశరీరులైన దైత్యులు మేఘాల లాగా గంభీరంగా గర్జించారు. "మనం తప్పక గెలుస్తాం' అని వారికి గట్టి నమ్మకం కలిగింది. (89)

ఆ పరిస్థితిలో గూడా పరమశివుడు ఆ మహిషాసురుని సంహరింపలేదు. ఆ దుర్మార్గునికి కుమారస్వామి చేతిలో మరణం ఉందని తెలుసు కాబట్టి కుమారుని స్మరించాడు. (90)

భయంకరుడైన మహిషాసురుడు రుద్రుని రథాన్ని చూసి, దేవతలకు భయాన్ని దానవులకు సంతోషాన్ని కలిగిస్తూ పలుమారులు సింహనాదం చేశాడు. (91)

దేవతలకు ఈ రీతిగా భయంకరపరిస్థితి కలుగగానే మహాసేనుడు కోపంతో సూర్యునిలాగా వెలుగొందుతూ అక్కడికి వచ్చాడు. (92)

ఆయన రక్తవస్త్రధరుడు, ఎఱ్ఱని పూలమాలలు, ఆభరణాలు ధరించినవాడు, అరుణాశ్వాలు కట్టిన రథం మీద బంగారు కవచం దాల్చి అక్కడికి వచ్చాడు. (93)

సూర్యుని వలె బంగారు రంగుతో వెలిగిపోతున్న రథం మీద ఉన్న ఆయనను చూసి, ఆ రాక్షససైన్యం రణరంగం నుంచి త్వరగా పారిపోసాగింది. (94)

రాజేంద్రా! మహాబలిష్ఠుడైన కుమారస్వామి మహిషాసురునిమీద వెలిగిపోతున్న శక్తి ఆయుధాన్ని ప్రయోగించాడు. అది ఆతని శరీరాన్ని చీల్చివేసేదిగా ఉన్నది. (95)

కుమారస్వామి చేతిలో నుంచి వెళ్ళిన ఆ శక్తి మహిషాసురుని శిరస్సును ఖండించింది. శిరస్సు తెగిపోగా మహిషాసురుడు నేలగూలాడు. (96)

పర్వతం లాగా చాలా పెద్దదైన అతని శరీరం ఈశాన్యదిక్కుగా పడేసరికి పదహారు యోజనాల పొడవు గల ద్వారం మూసుకుపోయింది. అందుచేత ఆ దేశం మామూలుగా వెళ్ళటానికి వీలుకాకపోయింది. (97)

ఉత్తరకురుదేశంలో నివసించేవారు ఇప్పుడు ఆ మార్గంలో సుఖంగా వెళ్ళుతున్నారు. దేవదానవులను చూచిన కుమారస్వామి పలుమారులు శత్రువుల మీద శక్త్యాయుధాన్ని ప్రయోగింపసాగాడు. దానివల్ల వేలకొలది శత్రువులను సంహరించి తిరిగి స్కందుని చేతికి వచ్చేది. (98 1/2)

మహామేధావి ఐన మహాసేనుడు బాణాలతో దానవసైన్యంలో ఎక్కువ భాగాన్ని హతమార్చాడు. మిగిలిన రాక్షసులు భయగ్రస్తులై ధైర్యం కోల్పోయారు. స్కందుని అనుచరగణం ఆ వేలకొలది రాక్షసులను చంపి తినివేసింది. (99, 100)

స్కందగణాలు అన్నీ అధిక సంతోషంతో దానవులను తింటూ, వారి రక్తాన్ని త్రాగుతూ ఒక్కక్షణంలో యుద్ధరంగం అంతా రాక్షసరహితం చేశాయి. (101)

సూర్యుడు చీకటిని పోగొట్టినట్లు, అగ్ని చెట్లను కాచినట్లు, ఆకాశంలో తిరిగే గాలి మేఘాలను ఛిన్నభిన్నం చ్సినట్లు కీర్తిశాలి అయిన కార్తికేయుడు పరాక్రమంతో రాక్షసనాశం చేసి విజయం పొందాడు. (102)

అప్పుడు కుమారస్వామి దేవతలు స్తుతించారు. ఆయన తండ్రి పరమేశ్వరునికి నమస్కరించాడు. కిరణాలను అంతటా ప్రసరింపజేసే సూర్యునివలె విరాజిల్లాడు. (103)

శత్రునాశం చేసి, స్కందుడు పరమేశ్వరుని దగ్గరకు వచ్చినప్పుడు ఇంద్రుడు ఆయనను కౌగిలించుకొని ఇలా అన్నాడు. (104)

విజయం సాధించే వీరులలో శ్రేష్ఠుడా! కుమారా! ఈ మహిషాసురునికి బ్రహ్మదేవుడు వరం ఇవ్వటం వలన ఈతని ముందు దేవతలు గడ్డిపోచలతో సమానమయినారు. అలాంటివానిని నీవు ఈనాడు సంహరించావు. వీరా! ఇతడు దేవతలకు నీచశత్రువు. అలాంటివాడిని నీవు చంపావు. ఈ వేళ రణరంగంలో ఈ మహిషాసురునితో సమానమైన పరాక్రమం గల దేవశత్రువులు అయిన నూర్గురు దైత్యులను నేలగూల్చావు. వారు అందరూ మాకు పూర్వం చాలా బాధలు కలిగించారు. నీ అనుచరులు కూడా లెక్కలేనంతమంది రాక్షసులను తినివేశారు. (105-107)

దేవా! నీవు పరమశివునివలె యుద్ధంలో శత్రువులకు జయింప శక్యంకానివాడవు. నీవు సంపాదించిన ఈ విజయం లోకప్రసిద్ధం అవుతుంది. అక్షయమైన నీకీర్తి ముల్లోకాలలో వ్యాపిస్తుంది. మహాభుజా! దేవతలు అందరూ నీకు లోబడతారు. (108,109)

అని మహాసేనునితో పలికి శచీభర్త అయిన యింద్రుడు శంకరుని అనుమతి తీసికొని దేవతలతో కలిసి స్వర్గలోకానికి వెళ్ళాడు. (110)

'మీరంతా కుమారస్వామిని నన్ను చూసినట్లే చూసి గౌరవించండి' అని చెప్పి శంకరుడు భద్రవటానికి వెళ్ళాడు. (111)

అగ్నిపుత్రుడు దానవులను అందరిని నాశనం చేసి మహర్షులు పూజిస్తుండగా ఒకరోజులోనే ముల్లోకాలను జయించాడు. (112)

స్కందుని ఈ జన్మవృత్తాంతాన్ని ఏకాగ్రమైన మనస్సుతో పారాయణం చేసే బ్రాహ్మణుడు ఈ లోకంలో సుఖసంపదలు కలిగి తుదకు స్కందలోకానికి వెళ్ళుతాడు. (113)

ఇది శ్రీమహాభారతమున వనపర్వమున మార్కండేయ సమాస్యాపర్వమను ఉపపర్వమున ఆంగీరసమున స్కందోత్పత్తిలోని మహిషాసురవధ అను రెండు వందల ముప్పది యొకటవ అధ్యాయము. (231)

(దాక్షిణాత్య అధికపాఠం 1/2 శ్లోకంతో కలిపి మొత్తం 113 1/2 శ్లోకాలు)