వైశంపాయనుడు కొనసాగిస్తున్నాడు - జయద్రథుని మాటలు విన్న ద్రౌపది అందమైన ముఖం రోషంతో ఎఱ్ఱబడింది. కన్నులు ఎరుపెక్కాయి. కనుబొమలు పైకిలేచాయి. చీత్కారం చేస్తూ అతనితో ఇలా అన్నది. (1)

"నా భర్తలైన పాండవులు యశస్వులు, స్వధర్మానురక్తులు. యక్షరాక్షసులతో కూడా యుద్ధం చేయగల సమర్థులు, దేవేంద్రునికి దీటు వచ్చేవారు, కోపంలో తీక్ష్ణమైన విషసర్పాలవంటివారు, మహారథులు, మూర్ఖుడా! వారిని ఇలా తుచ్ఛంగా మాటలాడడానికి నీకు సిగ్గుగా లేదూ? (2)

తపస్వులై పరిపూర్ణవిద్యాధికులైన పూజనీయులు వనంలో నివసిస్తున్నా, గృహస్థులైనా, వారిని గురించి ఎవరూ అనుచితంగా పలకరు. జయద్రథా! నీవంటి కుక్కలు మాత్రమే మొరుగుతాయి. (3)

పాతాళముఖంగా పతనమవుతున్న నిన్ను చేతులతో పట్టుకొని ఆపగలిగినవాడు ఈ క్షత్రియులలో ఎవడూ లేడని అనుకొంటున్నాను. హిమవత్సర్వతం చరియలలో తిరుగుతున్న గిరిశిఖరం వంటి మదపుటేనుగును అంకుశం ధరించి గుంపు నుండి చెదరగొట్టాలనుకొనేవాడిలా నీవు ధర్మరాజును జయించాలనుకొంటున్నావు. (4,5)

నిద్రిస్తున్న బలిష్ఠమయిన సింహం యొక్క జూలును మూర్ఖుడవై లాగాలనుకొంటున్నావు, క్రుద్ధుడైన భీమసేనుని చూడగానే కాళ్లు కూడదీసుకొని పరుగులు తీస్తావు. (6)

పర్వత గుహలలో పుట్టి అక్కడే ఎదిగిన మహాభయంకరమైన మహాబలిష్ఠమైన సింహాన్ని నిద్రిస్తూండగా కాలితో తన్ని చంపాలనుకొంటున్నావు. రోషంతో కోపావిష్ణుడైన భయంకరుడైన అర్జునునితో, నీవు యుద్ధం చేయదలచుకొన్నావు. (7)

పురుషోత్తములైన, పాండుపుత్రులలో చిన్నవారైన కవలలతో నీవు యుద్ధం చేయాలనుకోవడం - భయంకరమైన ముఖాలతో రెండు నాల్కలతో ఉన్న రెండు నల్లత్రాచుల తోకలను కాలితో తొక్కివేయడమే. (8)

వెదురు, అరటి, నలము - ఇవి తమ ఉనికి కోల్పోవడానికే ఫలిస్తాయి, తమ అభివృద్ధికి కాదు. ఆడు ఎండ్రకాయ తన చావుకోసమే గర్భం దాల్చినట్లుగా నీవు పాండవుల చేత రక్షింపబడుతున్న నన్ను అపహరించాలనుకొంటున్నావు. (9)

జయద్రథుడు అంటున్నాడు - "కృష్ణా! నీ భర్తలైన ఆ నరదేవపుత్రులు ఎటువంటివారో నాకంతా తెలుసు. ఇప్పుడు మమ్మల్ని నీవు ఈ బెదిరింపు చేత బెదిరించలేవు. (10)

ద్రుపదపుత్రీ! కృష్ణా! మేమయితే శ్రేష్ఠమైన పదిహేడు గుణాలు కల ఉత్తమ వంశాలలో పుట్టాము. ఆరుగుణాలలో పాండవుల కంటె అత్యధికులం. కాబట్టి పాండుపుత్రులను మాకంటె తక్కువవారని భావిస్తాం. (11)

వచ్చి త్వరగా రథంగాని, ఏనుగుగాని ఎక్కు. ఈ మాటలతో మమ్మల్ని మభ్యపెట్టడానికి శక్యం కాదు. తరువాత అయితే దీనురాలివై ఈ సౌవీరరాజుయొక్క అనుగ్రహాన్ని అర్థించవలసి ఉంటుంది. (12)

ద్రౌపది అంటోంది - "నేను మహాబలవంతురాలిని. అయినా గానీ ఇప్పుడు సౌవీరరాజు దృష్టికి దుర్బలు రాలిలా అనిపిస్తున్నాను. బలాత్కారానికి ఎలాగూ ప్రసిద్ధి వహించాను. ఇక సైంధవుని దీనంగా వేడుకోను. (13)

కృష్ణార్జునులు ఇద్దరూ కలిసి ఏకరథస్థులై ఎవరికోసం బయలుదేరుతారో ఆమెను ఇంద్రుడు కూడా అపహరించలేడు. ఇక అల్పుడైన మనుష్యమాత్రుని సంగతి ఎందుకు? (14)

శత్రుసంహారకుశలుడైన అర్జునుడు శత్రువుల మనోబలాన్ని అణచివేస్తూ వేసవికాలంలో గడ్డిని దహించే అగ్నిలా నాకోసం నీ సైన్యంలో ప్రవేశిస్తాడు. (15)

అంధకవృష్ణి వీరులతో కూడిన జనార్దనుడు, మహాధనుర్థరులైన కేకయులందరూ నాకు రక్షకులే. ఈ రాజపుత్రులందరూ అతిహర్షంతో నా జాడకోసం వెదకుతారు. (16)

అర్జునుని గాండీవం యొక్క నారినుండి వెలువడే బాణాలు మేఘంలా గర్జిస్తాయి. వేగవంతాలయిన ఆ బాణాలు అర్జునుని చేతి నుండి వెలువడి భయంకరంగా నినదిస్తాయి. (17)

గాండీవ నిర్ముక్తములైన మిడుతలదండు వంటి అమితవేగం కల మహాశరజాలాన్నీ, పరాక్రమశాలి అయిన అర్జునునీ చూచినప్పుడు నీ బుద్ధిని నీవు నిందించుకొంటావు. (18)

గాండీవం ధరించి, శంఖం పూరిస్తూ, అల్లెతాటిని మీటుతూ, మాటిమాటికి బాణాలను ఎక్కుపెడుతూ అర్జునుడు నీగుండెలపై బాణాలను వేసినపుడు నీమనస్సు ఎలా ఉంటుందో ఆలోచించుకో. (19)

నీచుడా! భీముడు గద చేతపట్టి పరుగెత్తుకొని వచ్చినపుడు, మాద్రీపుత్రులు అమర్షజనితమైన క్రోధమనే విషాన్ని కక్కుతూ అన్ని దిక్కుల నుండి విరుచుకుపడినప్పుడు ఎంతో సంతాపం పొందుతావు. (20)

పరమపూజనీయులైన భర్తలకు నేను మనసులో కూడా ఏ రీతిగానూ జవదాటనట్లయితే, నేడు ఆ సత్యప్రభావం వలన పాండవులు నిన్ను వశపరచుకొని నేలకీడ్వడం చూస్తాను. (21)

క్రూరుడైన నీవు నన్ను బలవంతంగా లాగుకొని పోయినా నేను సంభ్రమం పొందను. ఆ కురువీరులు నన్ను తీసుకొని వస్తారు. మళ్ళీ ఈ కామ్యకవనానికే తిరిగివస్తాను. (22)

వైశంపాయనుడు చెపుతున్నాడు - "ఆ విశాలనేత్ర ద్రౌపది తన్ను పట్టుకోదలచిన వారిని చూచి బెదిరిస్తూ "నన్ను తాకకండి" అని అరిచింది. భీతురాలయి తమ పురోహితుడైన ధౌమ్యునికొరకు కేకవేసింది. (23)

ఇంతలోనే జయద్రథుడు ఆమె ఉత్తరీయపుకొంగును పట్టుకొన్నాడు. ఆమె అతనిని నెట్టివేసింది. ఆమెచేత త్రోసివేయబడిన ఆ పాపి, మొదలునరికిన చెట్టులా పడిపోయాడు. (24)

అయినా అతడు మహావేగంగా తిరిగి లేచి ఆమెను పట్టుకొన్నాడు. రాజపుత్రి మాటిమాటికి నిట్టూర్పులు విడుస్తూ అతడు బలవంతంగా లాగుతూండడంతో ధౌమ్యుని పాదాలకు నమస్కరించి రథం ఎక్కింది. (25)

ధౌమ్యుడు అంటున్నాడు - "జయద్రథా! క్షత్రియుల యొక్క ప్రాచీన ధర్మాన్ని గుర్తించు. మహారథులైన పాండవులను జయించకుండా ఈమెను నీవు తీసుకొనిపోలేవు. (26)

ధర్మరాజు మొదలైన పాండవవీరుల ఎదుటపడి నీవు చేసిన నీచకృత్యానికి తగిన పాపఫలాన్ని పొందుతావు. ఇందులో ఏమీ సందేహం లేదు". (27)

వైశంపాయనుడు చెపుతున్నాడు - అని పలికి ధౌమ్యుడు అపహరించిన ఆ ద్రౌపదిని పదాతిదళం మధ్యలో అనుసరించాడు. (28)

ఇది శ్రీమహాభారతమున వనపర్వమున ద్రౌపదీహరణపర్వమను ఉపపర్వమున రెండువందల అరువది ఎనిమిదవ అధ్యాయము. (268)