మహారాజా! అప్పుడు రాబోయే అనిష్టాన్ని శంకించి ధర్మపరాయణ అయిన గాంధారి పుత్రస్నేహం వలన ఏర్పడిన శోకంతో భీతిల్లి, ధృతరాష్ట్ర మహారాజుతో ఇలా అన్నది. (1)

దుర్యోధనుడు పుట్టగానే మహామతి అయిన విదురుడు "ఈ బాలుడు వంశనాశకుడు, ఇతనిని వదలి పెట్టుట మంచిది" అని చెప్పాడు. (2)

భారతా! నక్కలాగా అరిచాడు. వీడు తప్పక వంశనాశకుడే. కౌరవులారా మీరు దీన్ని గ్రహించాలి. (3)

భారతా! వీడుపుట్టగానే స్వదోషంతో ఈ వంశాన్ని సముద్రంలో కలపకండి. ప్రభూ! దుర్మార్గులయిన ఈ బాలకుల మాటలను మన్నించకండి. (4)

ఈ వంశవినాశానికి మీరు కారణం కాకండి. కట్టిన వంతెనను ఎవరైనా కూలుస్తారా? ఆరిన నిప్పును ఎవరైనా రాజేస్తారా? భరతర్షభా! శాంతించిన కౌంతేయులను మరల రెచ్చగొట్టటమెందుకు? ఆజమీఢా! తమకంతా తెలుసు. గుర్తున్నది కూడా. అయినా మరల గుర్తు చేస్తున్నాను. (5,6)

రాజా! దుర్బుద్ధికి శాస్త్రం మంచి కానీ, చెడు కానీ నేర్పలేదు. మందమతి అయిన బాలుడు వృద్ధుల వలె వివేకవంతుడు కాలేడు. (7)

తమ పుత్రులను తమరే నడిపించండి. లేకపోతే వారు హద్దుల నతిక్రమించి, భంగపడి బెదరిపోయి తమను వీడిపోతారు. నామాట విని వంశనాశకుడైన వీడిని వదలివేయండి. (8)

మహారాజా! పుత్రస్నేహం కారణంగా తమరు చేయవలసిన పనిని చేయలేదు. దాని ఫలితమే ఇది. ఇప్పుడు వంశమే నాశనం కావలసివస్తోంది. (9)

శాంతి, ధర్మం, నీతి - వీటితో కలిసిన తమ బుద్ధిని అలాగే నిలుపుకోండి. పొరపాట్లు చేయకండి. క్రౌర్యంతో సాధించిన సంపద వినాశహేతువు అవుతుంది. మార్దవంతో కూడి ప్రౌఢిమతో సాధించిన లక్షి పుత్రపౌత్రపరంపరగా కొనసాగుతుంది. (10)

అప్పుడు ధర్మదర్శిని అయిన గాంధారితో ధృతరాష్ట్ర మహారాజు ఇలా అన్నాడు - ఈ వంశం నాశనమైనా సరే నేను దుర్యోధనుని వారించలేను. (11)

వీరు కోరుకొన్నట్లే జరగనీ! పాండవులు తిరిగి రావలసినదే. నాకుమారులు ఆ పాండవులతో మరల జూదమాడవలసిందే. (12)

ఇది శ్రీమహాభారతమున సభాపర్వమున అనుద్యూతపర్వమను ఉపపర్వమున గాంధారీవాక్యమను డెబ్బది అయిదవ అధ్యాయము. (75)